kar-seni hiç sevmiyorum!

yine sevmediğim mevsim geldi çattı.

hava sıfır derecenin altında, dışarda dünyanın karı, yollarda yürünmüyo, arabayla hiç gidilmio, trafik felç ve iç organlarımıza kadar titriyoruz.

bu havanın nesi güzel, nesini seviyosunuz hiç anlamıyorum.

evet belki hepimiz doğma büyüme aspen'li olsak, zaten tüm kimyamız buna göre olsa, yaşam şartlarımız buna göre düzenlenmiş olsa sevebilirdim, ama türkiye şartlarında kimse sevmemi beklemesin. hiç de sevemem, tiksinirim, öğürürüm, ayağımın ucuyla hafif tekmelerim.

ve daha da fenası yarın indıpendıns dey yani 21 Aralık yani kıyamet günü ve ben daha beyazları yıkamadım.

beyazları yıkamadan şu dünyadan gidersem gözüm açık giderim, gerekirse geri gelir yıkar yine giderim ama o beyazlar yıkanıcak, anlaşıldı mı?

soğuk hava beni biraz gerdi sanırım, kendime bi içki koyuyim.

biraz kanyak ve çikolata isteyen?

ne dioduk....??

indıpendıns dey'den önceki gece, şu dünyadaki hatta galaksideki belki de son gecem ve evde sular kesik-uydu alıcım bozuk.

aman gerçi bozuk olmasa belki yine haberlerdeki karda araba iten insanlar, kartopu oynayan stok çocuk videolarını izleyip tansiyonum yükselicekti ama olsun yine de bozuk olmayaydı iyidi.

lüks, şaşa, görkem, konfetiler, şampanya ve çikolatalar arasında geçen hayatım bu sefillik içinde bitmicekti dimi? festival filmi gibi? 

lütfen öyle bitmesin, zira festival filmlerini hiç sevmem, hep bi fakirlik, hep bi suskunluk hakim, bence zaten o fakirliğe rağmen bir konu bulup bir film yapabildikleri için o filmler de o festivallere gidiyor. 

türkiye'de de var öyle, her sene "aferin bu fakirliğe rağmen yine bir konu bulup tutunmayı başarmış" dalında onur ödülü nuri bilge'ye gidio, o da tozlu fakir kazağıyla pıtı pıtı koşup ödülü alıp, daha fakir konular bulmaya gidio. bir döngü diyebiliriz.

ve işte son gecem de yine bir bilgi kaptınız benden, şanslı sizi.

bu gece evde tek başıma o kadar sıkıldım ki yarın kıyamet olmasa bile ben sıkıntıdan ölebilirim.

kar içimdeki sosyapatı öldürdü, teşekkürler.