yani ne 70'lerde doğmuşuz ne de 90'larda..
70'lerde olsak metalden nasibimizi alırdık, 90'larda doğsak hayatımızda bir justin bieber olurdu (hoş benim hayatında justin yine var, çok seviyorum onu, canım benim)
ama öyle belirsiz, öyle arada kalmış bir haldeyiz ki kendi içimizde bile sürekli bi gel-gitler, ben aslında kimimler yaşama halindeyiz..
şunu benimle yaşıt (28,5'tan 29) herkes bir kere yaşamıştır..
okul servisinde arkadaşların altay, ibo, mirkelam, mustafa sandal falan dinlerken; okuldan geldiğinde evde abin metal dinler.. ve sen aslında hangisine ait olduğunu bilemezsin..
"ulan abim dinlio, kötü bişi olsa dinlemezdi heralde, koskocaman abim yani" diye düşünürken diğer yandan da mustafa sandal'ı arkadaşların dinliyo, onlarla ortak sohbete dahil olmak için onu da ihmal edemezsin falan..
bu biiiiirrrrr..
ikincisi..
bizim jenerasyonumuzda neredeyse herkesin annesi ev hanımı, yani aslında genellikle evde ev yemeği pişer ve akşam ailece sofraya oturulur..
ama aynı anda da hayatımıza giren bir "sex and the city" gerçeği var ki, hooooopppp dilemma volume 2!!
ve işte ben bu ikilemi hiç aşamıyorum örtmenim..
mesela bugün cuma!!
bu akşam bir yanım "eve gidip zeytinyağlı bir yemek yapiyim, sağlıklı besleniyim" derken, diğer yanım da "off cuma cuma ne gezer, ne dansederim la ben" diyor..
ve sürekli bir carrie bradshaw ve feriha arasında gidip geliyorum....
hadi 1.sorunu büyüdükçe aştım ama bunu ne zaman aşıcam, hatta aşabilicek miyim hiç bilmiyorum..
ve işte rol modellerim..
VS
Onemli olan evde feriha, sokakta bredşah olabilmek. O zaman bu sarki sana gelsin mujdowich:
YanıtlaSilFeriah Carey: "..livin' it without juuuuuu.."